اینجوری ساخته شدیم و بیشترمون یاد گرفتیم این شکلی بار بیایم..جنس خودمُ میگم..زن بودنُ میگم.بیشترمون از ازل یاد گرفتیم که هرچی بیشتر احساساتمونُ خرج مردای زندگیمون از جمله بابا،داداش،شوهر،یا مرد مورد علاقمون کنیم، احساس شادی بیشتری رو توی وجودمون حس میکنیم....احساسِ شادی ای که معمولا پیش نمیادُ پشتش رنجی میمونه که همیشه آزارمون میده.حالا بسته به توان و روحیمون یا میتونیم ادارش کنیم و خودمونُ دریابیم یا هم که نه برعکسیم و اون حس ناخوشایند برامون میمونه!!چیزی که از خرج کردنِ احساسمون بدست میاریم اون چیزی نیست که خواستیم.هرچند مردِ مقابلمون نیاز به محبت کردن یه زنُ درک کنه و بفهمتش و رفتاری داشته باشه که مورد پسند اون زن باشه..
شاید چیزی که باید هر خانمی قبل از خرج کردن احساسش برای هر مردی یاد بگیره این باشه که چجوری اون احساس لطیف و دوست داشتنی رو مدیریت کنه که هم خودش لذت ببره،هم اون مرد لذت ببره...مدیریتی که اکثرا وقتی نیاز به بودنشُ حس میکنیم که کمی دور شده!!نه اینکه دیگه نشه کاریش کرد؛نه!!!فقط اگر کمی قبل تر فهمیده بودیم شاید حالا کمتر درد و رنج احساسمونُ حس میکردیم:||
چند وقتی هست که میخوام مرغ نباشم!!!نه که اصلا مرغ نباشم؛فقط میخوام کمی کمتر از قبل مرغ باشم..مرغ باشم اما بتونم پرواز کنم!! احساسات زنونم نشون بدم اما در کنارش بلد باشم مدیرتش کنم و به سمتی ببرمش که به نفع روح و روانم باشه!! نه به ضررش..
"لطفا مرغ نباشید" اسم کتابی که جدیدا میخونمش و کمی باهاش هم ذات پنداری میکنم...اگه روزی مادر یه دختر باشم حتما قبل از اینکه دل به مردی بده این کتاب بهش میدم..
