دنیایِ اینروزایِ من

همه چیز خلاصه میشه تو یه کلمه .. مشغله .. کلمه ای که این روزها فقط بُعد درسی رو شامل نمیشه و علاوه بر درس که پای ثابت روزمرگی هام شده شامل روح و روانمم شده . اینجوری که شب ها با جواب دادن پیام های شبکه های اجتماعی میگذره . البته چک کردن پنل کاربری اینجا ، ایمیل ها ، سر زدن به بلاگ های مورد علاقه ام ، آهنگ گوش کردن ها ، به فردا فکر کردن ، صحبت کردن با خودم رو هم بهش اضافه کنین .

روز ها هم به امید یه روز بهتر شروع میشن اما جواب دادن به حجم زیاد تماس ها عصبیم میکنن تا جایی که گوشیم رو میذارم یه ور و میذارم تا جایی که جا داره زنگ بخوره .. هنوز نتونستم بعد از 4 سال به هم کلاسی هام بفهمونم که بابا ، منم درس دارم . منم میخوام درس بخونم و معلم خصوصی شما نیستم که وقت و بی وقت زنگ بزنین و بخواین که رفع اشکال کنم براتون . وقتی بیشتر عصبی میشم که یه سری از هم کلاسی ها بدون اینکه از قبل با من هماهنگ کنن شماره ام رو به آدم هایی میدن که حالم ازشون بهم میخوره و از اون طرف باید پشت خط حفظ ظاهر کنم و نشون ندم که از جواب دادن به اون آدم بیزارم !! یادآوری این جمله هم که " فلانی ، سوال هات رو یادداشت کن و همه رو آخر شب بپرس " فایده ای نداشته و نداره و دیگه تنها راه حل محترمانه ای که برام مونده اینه که گوشیم رو کاملا پرت میکنم یه ور و بی خیال زنگ‌ زدن هر کسی میشم . حتی مامانم ..

با همه این احوالات شنیدن یه سری چیزها هم ذهنم رو ساعتی برای خودش میکنه و خواسته هایی رو یادم میاره که دوست دارم داشته باشمشون و وقتایی که دلم میخوادشون دم دست باشه و حالم خوب بشه باهاش . میدونم که شاید بیخودی این خواستهه برام این مدت پر رنگ شده اما از عمق وجودم حس میکنم که به یه خوبش نیاز دارم . البته که برای داشتن یه خوبش شاید باید حالا حالا ها صبر کرد !!

خلاصه اینکه اینروزهای من نه اونقدی خوبن که حالم رو خوب کنن و نه اونقدی بد هستن که دلم رو به درد بیارن اما همینکه خنثی هستم هم خوبه .. روزهای بهتر میرسن قطعا :)