باید کم بود..گاهی!!!

مثلِ زیاد گوش دادن به آهنگی میمونه که هرچی بیشتر گوش بدی و بیشتر توی گوشت چند خط ترانه خونده بشن، دیگه اون لذت اولیه رو نداری... دیگه اون جذابیت اول رو نداره... اما وقتی بعد از چند ماه یا چند سال جایی اتفاقی میشنویش دلت میخواد باهاش هم صدا بشی، زمزمش کنی و باز خاطره بازی کنی!! آدما هم همین شکلی هستن!! هرچی کمتر باشی بیشتر دیده میشی.. عجب جمله سنگینی گفتما خخخ :)) 

اگه کمتر ببیننت بیشتر دوست دارن ببیننت؛ اگه خودت زیاد مشتاق نشون بدی هوا برشون میداره که خوبی اوناس که باعث شده تو مشتاق باشی واسه ارتباط گرفتن.. هیچ وقت شاید با خودشون فکر نکنن که شاید شاید اون آدم بدی هاتُ، کج خلقی هاتُ دیده اما، با همه این آشنایی که نسبت به خودت و اخلاقت و خونوادت داره بازم خواسته کنارت باشه، همراهت باشه.. نه بخاطر خوب بودن تو؛ فقط بخاطر خودش!!! حالا امروز فهمیدم هرچی برای بعضیا کمتر باشم هم خودم آرامش دارم و هم اون آدم شاید با خودش فکر کنه که اگه این رابطه هنوز وجود داره واسه خاطر وجود تو هست... 

وقتی قلبت شکست دیگه نباید به اون آدم اجازه تکرار کردن رفتارشُ بدی...باید سرد بود و سخت!!! باید بفهمه چیزی که زود خراب میشه شاید دیگه هیچ وقتِ هیچ وقت دُرُست نشه...یا اگه هم دُرُست بشه تو دیگه همون آدم قبلی نیستی که بی توقع باشی، تو این بار با جرئت تر از قبل حرفتُ رُک میگی...مثل خودش!!!